We zijn er, in Spanje! Wat een mooie plek op een berg (de laatste paarhonderd meter in de auto zullen we het niet over hebben.. adrenaline momentje), wat een uitzicht, midden in de natuur, rust. De reis hier naartoe was spannend maar ik ben zo opgelucht nu we er zijn, ik voel me sterker dan ooit!
Mindset
Twee dagen geleden reisden we hier naartoe. De ochtend mijn man even goed vast gehouden en uitgezwaaid naar zijn werk, de jongste naar de gastouder gebracht en nog een paar uurtjes quality time met de oudste. Nog even genieten van het bij elkaar zijn. Maar de spanning liep al flink op. De dag was nog maar net begonnen. Ik besefte mij dat ik twee dingen kon doen. Tegen de dag op zien en doorbrengen met een negatieve mindset of even een momentje nemen om te schakelen en overgaan in een positieve mindset. Klinkt gemakkelijk, dat is het niet. Maar het helpt wel het allemaal wat lichter te maken en uiteindelijk kostte me dat over de dag heen minder energie. Ik kon immers niets veranderen aan het feit dat we naar ons vakantieverblijf moesten reizen.
Voor mezelf kiezen
Waar ik wel invloed op had waren de rustmomentjes die ik zelf nam. Dus daar richtte ik me op. Momenten tussendoor even focussen op mijn ademhaling met mijn voeten stevig op de grond, een yoga nidra oefening in het vliegtuig, een paar keer extra lang op de wc blijven zitten, even bewust niet deelnemen aan een gesprek en/of even weglopen. Soms doe ik dit soort dingen al zo automatisch dat ik het niet eens meer door heb. Het vooruitzicht dat ik een week helemaal niets zou hoeven doen, even alleen maar voor mezelf verantwoordelijk zou zijn, was heerlijk en de gedachte daaraan bracht ook al wat ontspanning. Dat deze reis zou betekenen dat ik de dagen erna heel rustig aan zou moeten doen dat wist ik al, maar dat was geen probleem gezien de prachtige plek waar we naartoe zouden gaan. Ik heb het gewoon gedaan! Het voelt zo sterk dat ik voor mezelf gekozen heb, even helemaal weg ben van huis, van mijn man en kinderen, mijn veilige haven. Even een extra boost, extra rust, even voelen hoe het er nu echt voor staat.
Ritme
En nu ben ik hier, zit ik aan tafel, in het zonnetje een blog te schrijven. Als ik opkijk van mijn laptop: wat een uitzicht! Uitslapen lukt me niet. Ik zit in het de-kinderen-zijn-altijd-heel-vroeg-wakker-ritme met als gevolg dat ik nu om half zeven alleen buiten zit met een kopje koffie. Rustig wakker worden, geen prikkels, even een paar keer diep in- en uitademen. Precies wat ik nodig heb in de ochtend en precies wat thuis nooit lukt. Want wanneer je wakker wordt van kinderen moet je in no-time wakker worden en weer overschakelen in de actie-stand en zijn prikkels volop aanwezig. Dus ik geniet hier extra van. Eigenlijk wil ik ook niet uitslapen deze week. Want ik weet dat het dan volgende week weer lastiger gaat worden om thuis weer in het ritme te komen. Dus mijn plan is het ritme van ‘thuis’ aan te houden maar dan lekker in het zonnetje en zonder de prikkels van kinderen om je heen en de alertheid die dit vraagt. Alleen dat al is vakantie #moederschapislangnietaltijdgemakkelijk
Goed gezelschap
En dan ben ik deze week ook nog in gezelschap van vier super gezellige en lieve dames. Tijdens de therapiedag #burnoutprogramma kwam deze vakantie ter sprake en kreeg ik de vraag hoe ik in gezelschap van vier anderen mijn grenzen zou kunnen (blijven) bewaken, hoe ik zou kunnen zorgen voor balans in mijn dag, goed voor mezelf zou (blijven) zorgen. Jeetje, dat was nou iets waar ik helemaal niet over nagedacht had. Simpelweg omdat ik deze vier dames al mijn hele leven ken. We elkaar aanvoelen, open kunnen zijn, allemaal lekker kunnen doen waar we zelf zin in hebben zonder hard feelings en we allemaal met dezelfde intentie op vakantie wilden. Om tot rust te komen, te ontspannen, genieten van de zon, van een warm land, de zee, het zwembad bij het huisje, even weg van de kinderen en weer even ‘echt’ bij te kunnen kletsen. Want met kinderen om je heen kom je vaak niet tot die gesprekken die even wat dieper gaan, over hoe het echt met ons gaat, wat ons bezig houdt en onze dromen.
Tuurlijk ben ik me ervan bewust dat niets meer vanzelfsprekend is. De vakanties die ik vanaf nu zal gaan beleven nooit meer worden zoals de vakanties die ik eerder had. Wanneer ik iets wil doen moet ik voelen en nadenken of het verstandig is. Bedenken waar een moment van rust en herstel mogelijk is. Zelfs dat voelt nu sterk. Want ik ken mezelf ondertussen aardig goed en luister steeds beter naar mezelf; naar de signalen van mijn lichaam. Waardoor ik er steeds minder over na hoef te denken. En weet je wat, vakanties hoeven ook niet meer te worden zoals ze waren, want ik geniet nu meer van het leven dan ooit! #feelingstrong Ik ga ervoor dat deze vakantie een grote boost aan mijn herstelproces gaat geven. Zodat ik meer en meer kan genieten van dingen zonder de angst weer in dat grote gat te vallen waar ik de afgelopen anderhalf jaar uit geklommen ben #herstellenmethindernissen
