Een jaar geleden schreef ik een blog met de titel ‘Verwachtingen’. Ik was toen samen met mijn zusje een midweek op Schiermonnikoog. Wat viel mij dat toen tegen. Ik had verwacht dat ik al verder was in mijn herstel. Ik was immers al maanden bezig. Ging naar de psycholoog, kreeg EMDR, fysiotherapie, yoga, deed rustig aan en leerde steeds meer luisteren naar mijn eigen lichaam. Maar juist toen ik alleen met mijn zusje weg was, zonder kinderen, weg van mijn gezin, voelde ik echt hoe het ervoor stond. Dat was geen fijne gewaarwording. Wel zorgde het ervoor dat ik even weer even goed met beide benen op de grond stond.
Een jaar later
Nu, precies een jaar later, ben ik weer weg. Deze keer naar Spanje. Samen met vier dames (inclusief mijn zusje) en ik heb net mijn blog van een jaar geleden opnieuw gelezen. Wat is er veel veranderd het afgelopen jaar! Daar waar ik vorig jaar met mijn neus op de feiten gedrukt werd, voel ik mij nu sterker dan ooit. Nog lang niet hersteld, maar wel zoveel stappen verder.
Ik voel me rustiger, heb niet 24/7 het gevoel dat de adrenaline door mijn aderen giert (geloof mij, het gaat dus echt een keer weg). Ik heb nog steeds weinig energie maar ervaar af en toe wel momenten waarop ik denk: wow, ik voel me goed, zo voelde het dus om energie te hebben. Prikkels komen lang niet altijd meer hard binnen maar alleen wanneer ik heel moe ben, weinig energie heb of over mijn grens gegaan ben. Daarbuiten kan ik ook weer genieten van een terrasje, de radio hard zetten en door de kamer dansen en het geluid van spelende kinderen. Ik moet alleen de momenten goed kiezen, afwegen. Daar waar ik vorig jaar nog steeds constant een (watten)hoofd had, is dat nu alleen nog op momenten waarop mijn energie opraakt door te lang geconcentreerd iets doen, een gesprek voeren of er teveel prikkels in de omgeving zijn geweest. De lichamelijke klachten zijn in de basis weg. Pas wanneer spanning toeneemt komen deze terug en is het voor mij gelijk een duidelijk signaal waar ik naar heb leren luisteren.
Grote veranderingen
Jeetje, wat is er een hoop veranderd en wat heb ik daar eigenlijk weinig bij stil gestaan de afgelopen maanden. Dat terwijl dit net zo goed mijlpalen zijn die gevierd mogen worden, waar je even goed bij stil mag staan. Dus vanuit Spanje zeg ik proost!
Momenteel ben ik aan het re-integreren en werk ik 2×3 uur per week (inclusief reistijd). Weer terugkomen in mijn functie, als GZ-psycholoog anderen kunnen ondersteunen, collega zijn. Op termijn mezelf ook weer op werkgebied verder kunnen ontwikkelen (jaja, ik blijf leergierig en enthousiast, heb alleen wel geleerd hier grenzen in te stellen) is weer een punt aan de horizon. Dat voelt zo sterk.
Maar nu ben ik nog in Spanje. Ik heb vrij genomen, vakantie-uren opgenomen, en zelfs dat voelt sterk. Gewoon omdat het weer als ‘normaal’ voelt. Ik ervaar dat het echt veel beter met mij gaat. Uitgeslapen wakker worden doe ik nog steeds niet maar ik ben veel minder moe en voel me doorgaans ontspannen. Heb weer meer regie over mijn eigen leven, maak keuzes die goed voelen, geniet van het leven, geniet van mijn gezin en alle andere mensen die dicht bij mij staan. Daar waar ik lange tijd al genoeg had aan mezelf, heb ik ook weer steeds meer ruimte om oog te hebben voor anderen.
Nu moet ik realistisch blijven. Want ik ben in Spanje, in de buitenlucht vanaf het moment van opstaan tot en met het moment van slapen gaan, met een lekker zonnetje, een zwembad, midden in de natuur en ik hoef helemaal niets. Dat is natuurlijk niet het dagelijks (gezins-)leven. Maar de lichamelijke sensaties die ik ervaar veranderen niet door de omgeving, die zijn hier in Spanje net zoals in Nederland. Ze zijn alleen beter voelbaar omdat ik extra tijd en rust heb om hier bij stil te staan. Die voelen op dit moment wel degelijk anders dan vorig jaar. Ook hier kan ik meer genieten, gemakkelijker ontspanning vinden wanneer ik merk dat ik weer mijn schouders optrek en mijn kaken op elkaar klem. Ik maak keuzes; ga ik wel of niet mee met de andere dames. Ook als dat betekent dat ik alleen achter blijf.
Natuurlijk zijn er ook momenten waarop ik merk dat ik nog herstellende ben. Langer dan een half uur op een warm strand, zonder beschutting, met andere mensen om me heen, kost veel energie. Een kwartier met een auto naar een klein stadje rijden hakt er ook in. Supermarkten word ik ook in het buitenland, in vakantiestemming, niet gelukkig van. Nadenken over wat we gaan eten, besteed ik mijn energie niet aan. Ach, ook dat komt wel weer en anders maar niet. Zoals ik me nu voel ben ik al zo blij! Dus ik doe deze week nog even goed rustig aan, zet alles weer op een rijtje en print mezelf in dat kleine stapjes goed genoeg zijn.
Wandelen
Afgelopen weekend heb ik met een vriendin een heerlijk stuk gewandeld door de bergen. Ik voelde me rusteloos en ze stelde voor om even de benen te strekken, iets actiefs te doen. We gingen op zoek naar een plaatsje in de buurt. Ergens zou een route vanaf ons huisje moeten zijn. Langs een onverharde weg. Sommige stukken waren erg stijl en ik merkte dat mijn hartslag flink omhoog ging toen we de berg opliepen. Even raakte ik gespannen want het omhoog gaan van je hartslag zorgt ook voor adrenaline. Dat is een gevoel wat ik zo lang als negatief heb ervaren dat ik al gespannen word wanneer mijn hartslag ook maar iets verhoogt. Eerder kreeg ik het door dit soort lichamelijke sentaties benauwd en mondde het meestal uit in een paniekaanval. Maar het lukte me de knop om te zetten: ik was in goed en ‘veilig’ gezelschap, het uitzicht was adembenemend en wanneer het genoeg zou zijn dan zou ik er even een pauze in gooien of aangeven dat ik terug zou willen. Zo simpel is het, maak het dan ook niet moeilijker dan dat het is, Saskia.
We hebben heerlijk gewandeld en gekletst, een stukje off-road langs de berg naar beneden en zelfs een stuk hardlopend omdat de berg zo stijl was dat hij ons hardlopend de berg af stuurde. Weer voelde ik me krachtiger dan ooit! #feelingstrongerandstronger
Beetje late reactie (zelf ook op vakantie), maar joh wat een goede verhalen! Super dat je terugkijkend naar een jaar geleden zoveel mooie stappen hebt gezet en je zoveel beter voelt.
Ik hoop dat je een heerlijke tijd in Spanje hebt gehad en de komende maanden het herstel zich op deze manier doorzet!
Groetjes Nynke