Als er iets is wat deze burn-out mij opgeleverd heeft de afgelopen maanden is het het herontdekken waar ik van ontspan en hoe ik dat moet doen. En het was me een zoektocht, enorm! Ik schreef al eerder in een blog dat ik simpelweg niet stil kon zitten, niet kon ontspannen, als een kip zonder kop rondliep. Ondertussen ben ik zover dat het mij steeds beter lukt daadwerkelijk te ontspannen en dit in te zetten wanneer ik het ‘mis’ voel gaan. En het mooie is dat ik, naast terugvallen op oude hobby’s, een geweldige nieuwe hobby ontdekt heb.
Puzzelen
Puzzelen vond ik al fantastisch toen ik op de basisschool zat. Vooral bij mijn oma thuis heb ik heel wat puzzels in elkaar gezet. Geweldig! Maar eenmaal op de middelbare school een hobby die ik snel uit het oog verloren ben. Toen ik tijdens mijn studie sociaalpedagogische hulpverlening (SPH) ging werken als invalkracht in de verstandelijk gehandicaptenzorg trof ik een autistische cliënt die helemaal verzot was op de meest grote en ingewikkelde puzzels. Uren heb ik met deze man samen gepuzzeld; deelden we samen een interesse en sprake we ondertussen over zaken die hem bezighielden. Maar toen ik daar stopte met werken ook weer uit het oog verloren. Totdat ik afgelopen jaar rond sinterklaas een cadeautje voor de deur had staan: een verrassing van een vriendin. Puzzels, fantastisch! En zo ben ik weer terug bij puzzelen. Het geeft mij ontspanning; even lekker bezig zijn zonder te piekeren. Hoofd leeg maken (al zijn sommige puzzels echte breinbrekers, haha), het werkt voor mij. Samen met een vriendin maakte ik gisteravond deze 3D puzzel op de foto. Naast het ontspannen is het ook nog een gezellig samen zijn. Waardevolle momenten!
Kleuren
Ook kleuren was al op de basisschool een hobby. Kleurplaten of uit de losse hand. Dat laatste is op dit moment nog teveel gevraagd. Kleuren doe ik om te ontspannen en dan vind ik het fijn om niet na te hoeven denken wat ik zou willen tekenen. Ik zoek een mooie plaat uit en begin te kleuren. Tot nu toe zijn dat vaak mandala’s, ik ben nog op zoek naar een leuk kleurboek (niet te grote platen) met andersoortige kleurplaten. Tips? Laat het me weten! Tegelijkertijd is het een goede oefening, ben ik achter gekomen, ik heb nogal de neiging om heel snel te gaan kleuren wanneer ik gestrest ben want die plaat MOET natuurlijk af. Dus de focus op ‘langzaam’ en ‘ stoppen wanneer je er zat van bent’ staan centraal. En niet; ‘zo snel mogelijk’ en ‘ je mag pas stoppen als hij helemaal klaar is’. Mooie thema’s voor iemand met een burn-out. Ik heb mezelf een hoop opgelegd de afgelopen jaren, daar kom ik wel achter.
Naast puzzelen en tekenen haal ik veel ontspanning uit wandelen. Alleen, met mijn zusje of ik neem de jongste mee in de kinderwagen. Ook koken, en dan vooral het proberen van nieuwe gerechten, vind ik fantastisch. Maar dan wel in alle rust, zonder de kinderen in huis, zodat ik het op mijn eigen tempo kan doen en mijn aandacht er goed bij kan houden.
Yoga
Blijft over mijn nieuwe hobby yoga. Wie had dat nou gedacht, Saskia aan de yoga. Ik moet zeggen dat de keuze om te starten met yoga toen meer een goed beredeneerde keuze was in plaats van een gevoelsbeslissing. In werkelijkheid zag ik namelijk (nog) niet wat yoga voor mij zou kunnen betekenen. De eerste maanden heb ik privéles gehad, 1-op-1, omdat ik meedoen in een groep op dat moment nog niet aankon. Stap voor stap heb ik kennis gemaakt met yoga en werden de lessen aangepast op hoe ik op dat moment in mijn vel zat, waar ik spanning voelde en wat haalbaar was in verband met duizeligheid. Tja, dat was soms nogal een uitdaging, vooral toen ik startte met medicatie en ik daarvan heel licht in mijn hoofd werd. Van opstaan uit een stoel ging ik al bijna onderuit, laat staan van een downward dog pose. Maar rustig aan ging het steeds beter. Stond ik de eerste keren te trillen op mijn benen, voelde ik mij met de les sterker worden. Kon ik de eerste lessen moeizaam ontspannen, kwam deze ontspanning steeds sneller. En nu, een dik halfjaar verder, zou ik niet meer zonder willen. Ik draai ondertussen mee in groepslessen (max 5/6, mijlpaal, zo fijn!) en kijk elke week weer uit naar de les. Doe zelfs yogaoefeningen thuis! Wie had dat gedacht. Achteraf is yoga, in combinatie met bezoeken aan de psycholoog, een van de meest waardevolle factoren in mijn herstel. Als ik een yogales volg merk ik pas echt hoe het ervoor staat, voelen of ik over mijn grens gegaan ben, voelen wat ik nodig heb en wat juist niet.
Ook met mijn kinderen doe ik nu yoga. Ik heb de kinderyoga kaarten van Helen Purperhart aangeschaft. Mijn dochtertje kiest een kaartje uit en samen proberen we de oefeningen, fantastisch. Zelfs mijn zoontje van 1 doet een poging, en sjonge wat zijn ze lenig! Maar ik weet ondertussen dat yoga niet om lenigheid gaat maar om het voelen van je grenzen, vinden van ontspanning en dicht bij jezelf blijven. Tenminste, dat is yoga voor mij.
Wat geeft jou ontspanning?
