Help, zomervakantie! Een jaar later…

Vorig jaar rond deze tijd schreef ik er ook over in de blog ‘Help, zomervakantie!’ en de blog ‘The day after’ waarin ik na de zomervakantie schreef over hoe het er voor stond. Ik weet nog goed hoe ik er toen als een berg tegenop zag. De kinderen hele weken thuis, mijn man vrij, vakantie ‘moeten’ vieren, iedereen vindt vakantie toch juist leuk?! En ondanks dat mijn man en ik er van tevoren goed over nagedacht hadden, een plan gemaakt hadden, was het pittig. En ook al heb ik grenzen gesteld  en regelmatig ‘leuke’ activiteiten en quality time gemist, was het toch teveel. Ik kreeg na de vakantie de rekening gepresenteerd, en die was fors. Ik was toen al een jaar niet op het werk geweest, een jaar aan het herstellen.

1 jaar later

Ondertussen ben ik weer een jaar verder. Bijna twee jaar in de ziektewet. Maar wel weer aan het re-integreren (2×3 uur) en heb net een intensief burnout behandeltraject afgerond. Ben weer meer onderdeel van het gezin, afhankelijk van hoe het ervoor staat op dat moment. Vorige zomer dacht ik nog dat ik deze zomer wel weer ‘gewoon’ aan het werk zou zijn en ‘gewoon’ vakantie zou kunnen vieren. Dat was, achteraf gezien, weer wat te optimistisch. Ik schrijf ‘weer’ omdat ik eigenlijk gedurende mijn herstelproces steeds dacht dat ik sneller weer op een bepaald punt zou zijn dan ik uiteindelijk was. Iets met te snel willen…

Maar het is weer zover, de zomervakantie staat voor de deur. Nog een paar dagen en onze oudste heeft schoolvakantie. Want ondertussen is zij 4 geworden en gaat zij sinds een half jaartje naar de basisschool. Dit betekent ook gelijk dat ze 6! weken vrij is. Sjonge, dat is een eind! Maar gelukkig heeft onze gastouder besloten aan het einde van de schoolvakantie weg  te gaan waardoor onze jongste (2jaar) de eerste weken van de schoolvakantie nog 2 dagen  in de week onder de pannen is. Dat is voor mij fijn, want dan is alleen de oudste thuis op de dagen waarop ik normaal tijd heb om bij te komen van het re-integreren, en voor hem fijn omdat hij het daar fantastisch vindt (met andere kindjes veel buiten spelen en nieuwe dingen ontdekken).  Maar ja, herstellen met een kleuter in huis, dat is nog een uitdaging, of laten we zeggen ‘niet te doen’!?! Tijd om een plan te maken voor deze eerste weken van de vakantie. Ik noem het maar even terug naar de basis. Want ik heb besloten weinig vast te leggen voor deze weken, alleen ‘reintegratie-werk’ staat vast in de agenda. Geen afspraken in de avonduren (nou doe ik dat al bijna niet, maar voor nu even helemaal niet), mijn schoonouders gevraagd om de oppasdag van mijn ouders over te nemen omdat zij op vakantie gaan (fijn #dankjelieveschoonouders , dat is 1 dag in de week geen kinderen thuis, na een re-integratie ochtend even bij kunnen komen), in de weekenden even weer vaker thuis blijven als mijn man iets leuks gaat doen met de kinderen, weer wat meer hulp vragen uit onze omgeving, mijn middagslaapje weer invoegen als ik het nodig heb, yoga niet overslaan (tja, ik blijf geneigd om in een pittige periode juist de dingen te schrappen die goed voor me zijn), niet afwijken van het vaste dagritme, korte dates met de kids en zorgen voor quality time met mijn man (zonder kinderen). En verder go with the flow. Niet teveel proberen na te denken, goed voelen wat wel/niet goed voor me is op dat moment en genieten van de kleine dingen & momenten.

Op vakantie

Begin augustus hebben mijn man en ik ook  vakantie en gaan we naar een huisje in Drenthe. Jaja we gaan weg deze zomer, we gaan op vakantie. Daar waar het er vorig jaar niet in zat gaan we dit jaar wel op pad. In een huisje, op een park en op nog geen half uur van ons huis. Bij een meer, speeltuintje voor de deur, op fietsafstand van een leuk dorp, midden in de natuur. Een vakantie zonder verwachtingen of plannen. Gewoon kijken hoe het gaat, kijken waar we zin in hebben, kijken wat lukt. En het grote verschil is dat ik er nu naar uit kijk, ik vind het leuk om weg te gaan. Vorig jaar gaf het idee dat we weg zouden gaan al zoveel stress dat het geen optie was om te gaan. Het lukte niet, ik was nog helemaal op. Natuurlijk vind ik het nu ook spannend maar de ‘zin’ overheerst. En ik weet dat mijn man en ik samen een topteam zijn. Hij nu nog vaak een beetje meer dan ik maar daar kan ik me aardig aan overgeven. Ik weet dat dit ooit weer anders zal zijn.

Pittige periode

Dat deze zomervakantie alsnog pittig gaat worden weet ik zeker. Maar ik weet ook zeker dat het minder zwaar gaat worden dan vorig jaar. Ik voel me namelijk, in vergelijking met vorig jaar, een stuk beter.  Meer energie, minder klachten, minder middagdutjes, meer ‘zin’ in het ondernemen van dingen (zelfs van dingen buitenshuis, want dat was vorig jaar ook nog niet zo) en meer kunnen genieten.  Maar ‘gewoon’ zal het nog steeds niet zijn. Want het is niet gewoon dat mama ’s middags even in bed ligt om bij te komen. Het is niet vanzelfsprekend dat we alles als gezin zullen gaan beleven. En ik heb er geen grip op hoe ik me in de vakantie zal gaan voelen. Alles is onvoorspelbaar, ongrijpbaar. Het enig wat ik in de hand heb is hoe ik me er op voorbereid en hoe ik erop reageer. En daar heb ik (en niet alleen ik maar ook mijn man) het afgelopen jaar veel ervaring mee opgedaan #samenkunnenwedit

Qualitytime voor 2

We hebben weer geluk dit jaar, ontzettend luxe, dat mijn man en ik in de laatste week van onze vakantie een paar nachtjes weg kunnen zonder kinderen #thanxliefzusjeenzwager en dat is iets om nu al naar uit te kijken. Qualitytime voor 2. Heel belangrijk om, nu het stapje voor stapje beter gaat, juist ook weer meer tijd voor elkaar te maken. En een feestje voor de kinderen, want wat is er leuker dan logeren bij je oom en tante! #eengrootfeest

Doel

Mijn doel voor deze vakantie is genieten waar mogelijk, rusten waar nodig en stabiel blijven. Deze zomerperiode qua re-integreren even geen ophoging in uren om een terugval te voorkomen. Even voelde ik mij hier schuldig over. Je wilt toch graag zo snel mogelijk weer uren ophogen. Maar ik besefte me dat dit voor beide partijen beter is en op de lange termijn meer bijdraagt dan een stapje terug moeten doen. Geen gekke uitspattingen met het gezin en geen grote sociale belastingen. Alleen dingen waar ik snel van kan herstellen en die meer energie geven dan kosten. Je kunt het saai noemen, maar geloof mij, ik geniet ondertussen zoveel van rust en ontspanning dat ik dat verre van saai vind. Wanneer je mij dat een aantal jaren geleden had verteld had ik je waarschijnlijk hard uitgelachen. Niets doen?! (rustig) wandelen zonder doel?! Ontspannen?! Een lege agenda?!

En het leuke is: wanneer je weinig plannen maakt en hiermee jezelf, maar ook de kinderen, de ruimte geeft om te flierefluiten dan spelen ze ineens leuk samen of ze ontdekken een spel waarvan ik als buitenstaander niets van snap maar waar ze samen veel lol om hebben. Geweldig die creativiteit en fantasie waar dan ineens ruimte voor is en heerlijk om van een afstandje mee te kijken en van te genieten. Voordat ik in een burnout terecht kwam waren onze weekenden vaak volgepland, met allemaal leuke en sociale activiteiten. Weinig ruimte voor spontane acties. En dat terwijl deze spontane acties juist het leukst zijn. Want juist dan heeft iedereen er zin in en energie voor. Iets met in het moment zijn en doen waar je echt zin in hebt.  Dus ik ben benieuwd wat we deze zomer gaan beleven.. Je leest erover in de eerste blog na de zomervakantie.